INDIO!

Hindi ko alam kung bakit walang nagpoprotesta, lalo na ang NHI, laban sa Indio, ang pinakabagong teleserye ng GMA.

Napakarami, umano, ang pumupuri. Patunay ang mga “testimonials” sa mga social network. Pero hindi na ako magtataka kung meron ngang mawili sa Indio, para sa mga manonood na buong-buhay na sinusubuan ng walang katuturan entertainment para lang malibang at mapalipas ang bawat araw ng kanilang miserableng buhay.

Ginawa na nila ito sa Amaya. Isang bida na nabubuhay noong unang panahon sa “kasaysayan” ng Pilipinas. Sa isang banda, maganda sana ang pagpapasilip ng palabas kung ano ang kalagayan ng kultura, ekonomya at pulitika noong panahon na iyon, bago dumating ang mga Español.

Pero mula rito, dinagdagan na nila ng kulay ang kwento sa pamamagitan ng pagbalot sa katauhan ng bida sa mundo ng pantasya, ang kakambal na ahas, maraming buhay, atbp.

Nakalulunos, mukhang hindi lang nila inulit ito sa Indio, kundi mas malala pa.

Nakabatay ang kwento sa panahon ng mismong pagdating ng mga mananakop na Español at paglaban ng mga unang katutubo sa arkipelago. Nagbukas pa ang palabas sa paglalarawan sa kalagayan ng mga pamayanan ng mga katutubo bilang mapayapang pagsasalamuha ng mga tao at diwata na binulabog ng mga dayuhang mananakop. At ang buong katauhan ng bida, si Indio, ay haluan ng tao at diwata. Ang ama niya ay tao ngunit ang ina ay isang diwata na pinili lamang na tuluyan nang makasalamuha ang tao bilang isang tao rin. Kaya ang bida ay may taglay na pambihirang lakas at bilis.

Mahilig na rin lang gumaya ang GMA sa mga paborito nitong ipalabas na Koreanobela, ay hindi pa nito nilubos-lubos ang panggagaya. Maraming palabas sa Koreanobela ang may magandang tema, mga kwentong nakahalaw sa isang partikular na panahon at partikular na personahe na may malaking ginampanang papel sa paghubog sa kasaysayan ng Korea.

Bagamat may negatibong pangunahing layunin ang mga palabas, ang ibida ang South Korea: ang pagiging tagapagbandera ng kapitalismo (Emperor of the Sea), pagpapalaki sa papel ng iisang indibidwal at pagpapaliit sa papel ng masa sa paghubog sa kasaysayan; kahit papaano, may mapupulot pa ring aral: ang kalagayan ng ekonomya, tunggalian sa pulitika at militar, pati ang kultura ng partikular na panahon sa kwento, at mga mahahalagang kaganapan sa kasaysayan, sa pagkakabuo ng bansang Korea.

At kainaman lang sa mga palabas na ito (ilan lang ang alam ko at napanood ko, Jumong, Emperor of the Sea, Admiral, etc), hindi nababalot sa pantasya ang kwento. Mga normal lang na tao ang mga karakter, bagamat karamihan ay may pambihirang husay ang bida sa martial arts. Syempre, para maging maaksyon. Pero hindi pambihirang lakas na nakakatayo na at nakakabuhat ng mabigat na kampilan kahit noong sanggol pa, o nakakabuhat ng malaking bato noong bata pa lang.

Isa pang layon ng mga palabas sa Korea ang hulmahin ang pagpapahalaga sa bansa, na siya ring ibinibida ng GMA ngayon. Ang ikarangal ang pagiging Pilipino. Pero sinong matutuwa kung ang isinusubo sa kanilang kasaysayan ay isang pantasya lang pala. At ang ating mga ninuno ay na lumaban sa mga mananakop ay mga diwata. Sa madaling sabi, pawang kathang-isip lamang.

Napakakulay ng kasaysayan ng Pilipinas, lalo na noong panahon ng pananakop ng Espanya. Maalab ang naging paglaban ng mga baranggay na mas piniling ipagtanggol ang kanilang mga pamayanan. At napakakontrobersyal din ng mga tunggalian sa pulitika at militar sa pagitan ng mga magkakalabang barangay, bagay na ginamit ng mga mananakop para isakatuparan ang misyon nila. Mga sangkap na hinahanap ng mga produser ngayon para ilako sa mga manonood at mapagkakakitaan ng malaki. Hindi naman na nila kailangan pang mag-imbento ng kasaysayan ng Pilipinas.

Para sa isang bansang napakababaw ng pagkakaalam at pagkakaunawa sa sariling kasaysayan, ang mga palabas na katulad ng Indio ay hindi lamang hindi nakakatulong, kundi maaaring makasama pa sa paghubog sa kamalayan ng mga Pilipino.

Ikarangal ang pagiging Pilipino!